عكاس انقلاب

عبدالحسین پرتوی ؛ متولد۱۳۲۱ عكاس انقلاب

تابستان گذشته براي ديدارش رفته بودم بر روي تخت آرميده بود و اكسيژن را مصنوعي تقاضا مي كرد هر چند دوست عزيزم سياوش پرتوي به همراه مادر ؛ شبانه روز از او پرستاري و  پذيرايي مي كردند و من هم گوشه اي بي حركت او را در آينه به درون جعبه جادويي ام ثبت كردم

اين عكس نشانه ايي است براي عكاسان خبري و نگاه با ارزش آنها حسين پرتوي عكاس انقلاب هنوز دوست دارد ببيند و با چشمانش لحظه ها را ثبت كند هر چند قادر نيست بر روي پاهاي خود به ايستد و در دستانش جعبه ايي جادويي را لمس كند . برايش آرزوي سلامتي و هميشه چشماني باز و روح و جسمي شاد دارم.

قطار زندگي

تاريكي و روشنايي 

در قطار زندگي ،

پنجره هاي كوچك موقعيتي هستد. 

تا روشنايي بيرون را بهتر ببينيم .

و روشنايي بيرون تمام توجه را خواهد گرفت تا تاريكي درون ديده نشود.

تنها در برف

اولين بارش برف در شهر تهران

ساعت 12 شب خيابان هاي شهر

دستان مادرانه

جمعه گردي يا بهتر بگويم تهران گردي جمعه ها همه را به درون بيمارستاني برد و لبخند دستاني را ديدم 

كه حلقه وفاداري بر زندگي هنوز در دست داشت و نگاهي مادرانه با چين و چروكي بر پوست ؛ عكسي ثبت

شد ؛ بر صندلي كنارش نشستم تا احوالي از او پرسيده باشم وصدايي مادرانه را بشنوم.